Jubilum feest
Na een druk bezochte en sfeervolle receptie stond voor een dag later het jubileum feest op het programma. Zo ongeveer 250 leden (inclusief partners) hadden zich vooraf aangemeld om het feest te beleven. Nadat bij binnenkomst een kopje koffie werd aangereikt vond men op de tafels een gebakje met het jubileum logo erop. Heel toepasselijk, en nog lekker ook…
Het geluidsniveau in de zaal hield gelijke tred met de binnenstromende mensenmassa, en om de mensen om je heen te spreken moest dat steeds luider en luider. Op het podium speelde een duo lichte achtergrondmuziek, die stopte toen Huug het woord nam en een ieder welkom heette bij dit feest. Hij bedankte alle vrijwilligers die op welke wijze dan ook hebben bijgedragen aan de voorbereiding, uitvoering en het nawerk aan dit unieke jubileum. Het was muisstil in de zaal, onderbroken door gelach en applaus bij een door Huug geuite kwinkslag.
Na het openingswoord werd de bar geopend, tijd om al die dorstige kelen te smeren. De gesprekken gingen over van alles en nog wat, luchtig, gezellig, lacherig. Enkelen van ons deelden A4-tjes uit met daarop teksten en melodie-aanduidingen. Op enig moment liep een schare in blauwe shirts gestoken leden vanuit de garderobe naar het podium. Daar aangekomen stelden zij zich op in vier rijen. Er werden wat seintjes gegeven, de muziek zette in en het koor, met Huug als “leader of the pact”, zong de ingestudeerde liederen uit volle borst. In de zaal deed men enthousiast mee. Een luid applaus vertelde dat de toehoorders het gezang bijzonder waardeerden!
Na enige tijd nam Huug opnieuw het woord, of Yvonne en Michael even naar voren wilden komen. Met enigszins rood aangelopen gezicht hoorden beiden een introductie van Huug aan, of zij een verrassing wilden uitpakken, iets wat velen al langere tijd wensen. Michael dacht dat iemand een geintje wilde uitgalen en de afvoerpijp van een frituur had ingepakt. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij graag een frituur wenst, voor de “teamschotel”. Maar het bleek een scorebord voor buiten te zijn. Dan kunnen spelers en toeschouwers in een oogopslag zien wat de stand is in een partij. Chapeau!
Tja, en na zingen en drinken komt ook het derde ingrediënt op tafel, eten. In de kantine stond een uitgebreide dis te wachten om verorberd te worden. Buiten werd het eten gewarmd, binnen geserveerd en in de feestzaal opgegeten. Het smaakte voortreffelijk, meer dan voortreffelijk. Borden vol heerlijkheden werden opgeschept, wat ontbrak was de “teamschotel” (maar daar zal Michael wel begrip voor hebben…).
De muziek klonk nog steeds op de achtergrond, maar nam in volume toe toen enkelen een dansje waagden. En opnieuw maakte het koor z’n opwachting, ditmaal om het nieuw gecomponeerde clublied ten gehore te brengen. En “the leader” leidde niet alleen z’n koor, maar ook de hele zaal en aan het einde van elk couplet overstemde hij alles en iedereen…..
Het applaus was van korte duur, spontaan ontstond een polonaise, de muziek werd luider en de stemming steeg. We kwamen weer terug op aarde met een “sirtaki”, een in aanvang rustige Griekse dans. Afkoeling na een inspannende polonaise.
En zo liep het al weer tegen het einde van het feest. “Ridder” Jan nam het woord en bedankte de vijf leden van de jubileumcommissie, die werkelijk alles uit de kast hebben gehaald om zowel de receptie als het feest te doen slagen, met in hun kielzog alle vrijwilligers die op welke wijze dan ook hun steen(tje) hebben bijgedragen. Een jubileum dat ons nog lang zal heugen!
Net terwijl de aanwezigen aanstalten maakten om huiswaarts te keren kwam de ijskar binnen. Duizend maal excuus, foutje in de communicatie, maar we zijn er en kom gerust een bolletje of wat halen. Dat was niet aan dovenmansoren gericht, gretig maakte men gebruik van dit aanbod. Nog een laatste afzakkertje en het feest liep echt op z’n einde. Met het naar huis gaan kreeg een ieder nog het “geschiedenisboekje” mee, alsook een pen met het jubileumlogo erop. Voor thuis, op de bank, om bij te komen van een franstastisch feest…..