eeuwige Roem toernooi maart
Het was perfect weer om binnen te zijn, de sneeuwvlokken waren niet van de lucht en de temperatuur van maximaal 3 graden was eveneens om te huilen. Gelukkig konden we binnen spelen, hoewel het in het begin niet heel veel warmer aanvoelde dan buiten. Gelukkig deed de kachel het wel en werd het allengs enigszins aangenamer. Laat het voorjaar maar beginnen…..
Maar liefst 50 deelnemers vandaag, Marianne en Lucia hadden het er op gezette tijden maar druk mee achter de bar, koffie, thee en chocolademelk hadden gretig aftrek. Als het maar warme drank was. André had, zoals we van hem gewend zijn, alles rond het toernooi weer perfect geregeld en hield tijdens het toernooi de teugels strak in handen. Het leek wel of het hoogste doel de eindtijd van half vijf betrof. het leek, want uiteraard gaat het ons allemaal om het spelletje en dat in een beetje gezellige omgeving.
Drie ronden met wisselende maat en tegenstanders stonden eenieder voor ogen. Allen strijdend voor een felbegeerd plekje op het bord van de Eeuwige Roem. De speelronden startten exact op tijd en werden door André ook strak gemanaged op exact op tijd stoppen. Bij gelijke stand nog een soort van barrage (elke speler één boule) en over was de partij. De boules rolden naar de overzijde waar het butje zich bevond, niet alle even secuur geworpen, maar dat hoort nu eenmaal ook bij het spel. En toch kun je merken dat er steeds beter gespeeld gaat worden, dat heet uiteraard ervaring. Maar ook is een toernooi als dit daar debet aan, je speelt met bekende “vreemden” en je wilt niet dat jouw boules je maats ondergang worden. Ook wordt er meer gepraat over de te werpen boule, of de situatie nabij het but.
Aan het einde van de middag, 16:30 uur stipt, was het eindsignaal daar. André mocht achter de tafel gaan tellen, Marianne en Lucia zorgden dat de rij aan de bar niet al te lang was en de spelers die drie partijen hadden gewonnen waren toch wel wat meer gespannen (hoewel ze dat uiteraard ten stelligste zullen ontkennen). Het gekwek was tot op het Vierkant te horen, terwijl de sneeuwvlokken een aardig witte deken formeerden op het buitenterrein.
Het moment suprême was aangebroken, André kwam met een stapel kaartjes aanlopen en het was rap een stuk stiller in de zaal. Maar liefst acht spelers met drie gewonnen matchen. Er was echter maar één winnaar en dat was tot haar grote verrassing Netty Veth. Eén saldopunt meer dan haar drie achtervolgers, een nipte zege dus. Maar wel een die werd verzilverd in de vorm van een handtekening op het bord van de Eeuwige Roem. En dat moest dan ook wel op z’n Netty’s: achter haar naam kwam een vet uitroepteken, zo van: “dat heb ik toch maar mooi geflikt”. En zo was het, van harte Netty.
Nadat de glazen waren geleegd ging eenieder huiswaarts, al dan niet tevreden. Maar een leuke middag was het weer wel geweest.
De uitslag
|